Ernestus

Mirjam Ernestus (1969) doet onderzoek naar de manier waarop sprekers en luisteraars omgaan met spontane spraak, waarin woorden vaak maar half uitgesproken worden (bijvoorbeeld ‘wes’ voor ‘wedstrijd’ of ‘tuuk’ voor ‘natuurlijk’). Ze toonde aan dat bestaande theorieën over spraakproductie en ‑perceptie tekortschoten, en ontwikkelde en toetste zelf nieuwe, innovatieve modellen voor spraakverwerking en spraakgeheugen in verschillende talen. De resultaten hiervan zijn van belang voor tweedetaalverwerving en tweedetaalonderwijs.